ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

Είναι που κουράστηκα πια από τα τόσα λόγια πάνω στους δρόµους,

τις ετικέτες και τα παγκάκια τα υποσχεµµένα,

από τις τόσες µέρες που µέτρησαν µε βήµατα τα πόδια κι οι φτέρνες τους σκλήρυναν,

από τις τόσες ώρες που έσβησαν τα φώτα µέσα στα µάτια κι αρίθµησαν τα χέρια σα κρύφτηκαν να ζεσταθούν ανάµεσα στα πόδια.

Κουράστηκα πια από τα τόσα όνειρα που αφύτρωτα χαθήκαν να σκέφτοµαι μήπως να μου δοθούν ήταν πολλά μα πάλι πια κανένα;

Είναι που έχω µέσα µου ένα γιατί να παίζει το γατί για να χωθεί στο στέρνο γρατσουνιά κι έτσι κουράστηκα πια την καρδιά αυτή από βροχές μ' οµπρέλες να φυλάω και να µετρώ τις συλλαβές τις ώρες και τους στεναγμούς.

Αφήστε µε εδώ να πέσει στα µαλλιά µου σίδερο η βροχή κι ότι λογάριασα από παιδί για όνειρο θα κατεβάσω µαζί µε τα σκουπίδια το πρωί.