Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ!!!


Παραμονή πρωτοχρονιάς....όλοι τρέχουν να μαζέψουν το σπίτι, να φτιάξουν φαγητά, βασιλόπιτες, να βρουν ρούχα που θα φορέσουν για το ρεβεγιόν. Τίποτα από όλα αυτά δεν με συγκινεί τελικά....! Είμαι στη δουλειά και σκέφτομαι πως θα ήθελα να είμαι πολύ μακριά από εδώ. Σε άλλη περιοχή, πόλη, χώρα και πλανήτη ίσως. Δεν ξέρω τι έχω πάθει....και έχω τάσεις φυγής , σκέψεις συνέχεια στο μυαλό μου, άγχος επιλογών και καταστάσεων! ΦΟΒΑΜΑΙ ....και μάλλον δεν πρέπει να σκέφτομαι πολύ γιατί μου κάνει κακό. Είναι καλύτερα να είσαι ένα μικρό, χαζό, ανόητο....χωρίς άγχη και πολλές μα πάρα πολλές σκέψεις, για να μην κουράζεις ούτε τον εαυτό σου αλλά ούτε και τους γύρω σου. Αφήνω όμως τις ηλίθιες σκέψεις μου, για να ευχηθώ : Καλή χρονιά σε όλους, με υγεία, ευτυχία και πολλές πολλές χαρές. φιλιααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα

Σωστός ο 15χρονος....

Ένας πατέρας περνώντας από τη κρεβατοκάμαρα του γιου του έμεινε κατάπληκτος όταν είδε το κρεβάτι του ωραία στρωμένο και όλα τακτοποιημένα και καθαρά. Μετά είδε ένα φάκελο τοποθετημένο σε περίβλεπτη θέση στο μαξιλάρι. Όνομα παραλήπτη "Μπαμπάς". Με το χειρότερο προαίσθημα, άνοιξε το φάκελο και διάβασε το γράμμα με τρεμάμενα χέρια: "Αγαπημένε μου πατέρα, Με μεγάλη μου λύπη και θλίψη σου γράφω, γιατί κλέφτηκα με την καινούργια μου φιλενάδα και ήθελα έτσι να αποφύγω τη σύγκρουση με εσένα και τη μαμά. Έχω βρει το πραγματικό πάθος με την Τζίνα και είναι τόσο συμπαθητική. Ήξερα ότι δεν θα την εγκρίνατε εξαιτίας των σκουλαρικιών στη μύτη και στη γλώσσα, των τατουάζ, των κολλητών δερμάτινων ρούχων μοτοσικλέτας αλλά και επειδή είναι αρκετά μεγαλύτερη μου. Αλλά δεν είναι μόνο το πάθος, μπαμπά. Είναι έγκυος. Η Τζίνα λέει ότι θα είμαστε πολύ ευτυχισμένοι μαζί. Έχει δικό της τροχόσπιτο και μένει στο δάσος. Έχει μαζέψει αρκετά καυσόξυλα για όλο το χειμώνα. Ονειρευόμαστε να αποκτήσουμε πολλά παιδιά. Η Τζίνα μου άνοιξε τα μάτια, με έκανε να καταλάβω πως η μαριχουάνα δεν βλάπτει στην πραγματικότητα κανένα. Θα την καλλιεργούμε και θα την ανταλλάσσουμε με άλλα άτομα στη κοινότητα για όση κοκαΐνη και Ecstasy θέλουμε. Εντωμεταξύ θα προσευχόμαστε ώστε η επιστήμη να βρει τη θεραπεία για το AIDS και έτσι η Τζίνα να είναι καλύτερα, εξάλλου το αξίζει! Μην ανησυχείς για εμένα μπαμπά, είμαι 15 χρονών και ξέρω να φροντίζω τον εαυτό μου. Κάποια μέρα, είμαι σίγουρος πως θα έρθουμε πίσω να σας επισκεφτούμε για να γνωρίσεις τα εγγόνια σου.

Ο Γιος σου, Πιτ

Υ.Γ. Μπαμπά, τίποτα από τα προηγούμενα δεν είναι αλήθεια. Είμαι πέρα στο σπίτι του Νικ. Απλά ήθελα να σου θυμίσω πως υπάρχουν χειρότερα πράγματα στη ζωή από τον έλεγχο που είναι στο συρτάρι του γραφείου μου. Σ' αγαπώ πολύ! Πάρε με όταν θα είναι ασφαλές για μένα να γυρίσω σπίτι.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ

Στίχοι: Τάσος Βουγιατζής
Μουσική: Μάριος Ψιμόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Ειρήνη Μερκούρη

Τρέχει η ζωή μας σαν γρήγορο αμάξι
Κι εμείς επιβάτες χωρίς προορισμό
Νιώθω πως κάτι πρέπει ν’ αλλάξει
Γι’ αυτά που ‘χω χάσει και που νοσταλγώ
Θα πάψω να κλαίω
Αλήθεια σου λέω

Το χρόνο θα κλέψω
Θα βγω να χορέψω
Θα ζω τη ζωή μου
Την κάθε στιγμή μου
Αυτό μου ‘χει λείψει
Και πάει να μου κρύψει
Τον ήλιο, τη θέα
Η ζωή είναι ωραία
Η ζωή είναι ωραία

Τρέχει η ζωή μας με χίλια περνάει
Και τι να προλάβει στο μέλλον να πεις
Χαθήκαμε πάλι κι αυτό με πονάει
Η αγάπη τελειώνει τόσο νωρίς
Θα πάψω να κλαίω
Αλήθεια σου λέω

Σκέψεις και πάλι σκέψεις....ουφ....


"Καλύτερα να με μισούν γι' αυτό που είμαι, παρά να με αγαπούν για κάτι που δεν είμαι".


Συμφωνώ με αυτή τη φράση, είναι πολύ σωστή. Ποιός όμως το πράττει αυτό στη ζωή του? Ποιός άνθρωπος θέλει να είναι μόνος και να δέχεται την απόρριψη και το μίσος των άλλων? Το έχω ζήσει και ξέρω πως είναι να μην σε αγαπούν για αυτό που είσαι, αλλά να προσπαθούν να σε αλλάξουν , για να γίνεις αυτό που θέλουν ώστε να σε "αγαπήσουν πραγματικά". Τελικά πρέπει να επιζητάμε το να είμαστε ο εαυτός μας ή θα πρέπει να είμαστε διπρόσωποι, ψεύτικοι, για να είμαστε αποδεκτοί από τους άλλους?


Υ.Γ Ποιός σε δέχεται στις μέρες μας όπως είσαι? Ποιός???????????????
Όλοι θέλουν να έχουν κοντά τους ανθρώπους που να είναι έτσι όπως τους έχουν φανταστεί.... πέρα από κάθε πραγματικότητα!!!

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

Θα ήθελα πολύ να βρισκόμουν σε αυτό το σαλέ με φίλους. Να πίνουμε κρασάκι δίπλα στο τζάκι και να λέμε ιστορίες. Θέλω πολυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ!!!! Ζητάω πολλά????

Αποσπάσματα απο το "Ο ΠΑΛΙΑΤΣΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΙΜΑ"


Κάθε προσέγγιση στην ανθρώπινη ψυχή πρέπει να έχει κατα νου τη μοναδικότητα του κάθε προσώπου και , άρα , να είναι προσέγγιση μοναδική. Δεν έιναι άσχετη μ αυτό η κουβέντα που λέγεται, κι ας μοιάζει υπερβολική, πως << ο καθένας μας είναι γιατρός του εαυτού του>>. Γιατί κανένας τρίτος δεν μπορεί να φτάσει στα υπόγεια της βαθιάς μας ψυχής, εκεί που ριζώνουν τα συναισθήματα και οι σημασίες τους. Αρκεί βέβαια ο καθένας από εμάς να έχει όντως επαφή με τα υπόγεια της βαθιάς του ψυχής , μιας και δε μπορούμε να θεωρήσουμε κάτι τέτοιο ως δεδομένο.
Η ζωή είναι ευφυέστατη. Κάθε ψυχή, στο βυθός της είναι ευφυέστατη. Δεν αναζητά συνταγές, θέλει απαντήσεις. Δεν αναζητά ξεκούραση, θέλει σκοπό. Δεν αναζητά τη χαύνωση, θέλει τη δίκαιη ευθύνη της. Δεν ηρεμεί με τη λήθη, διψάει για αλήθεια.
Ο Αριστοτέλης έλεγε " ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΠΟΝΟ ΣΟΥ ΣΤΕΚΕΙ ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΣΟΥ".


Ευχαριστώ ....την αγαπημένη φίλη που μου πρότινε να διαβάσω αυτό το βιβλίο. Μόλις το έχω αρχίσει...αλλά με έχει κερδίσει απο τις πρώτες κιόλας σελίδες....!

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008

Ορκωμοσία...

Η μόνη φορά ....που έκανα τους γονείς μου περήφανους. Άραγε θα υπάρξει άλλη???

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

Σκέψεις...

ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΠΙΑ…! Δεν μπορώ ν’ αγαπάω και να μη μ’ αγαπούν. Γοητεύομαι, δένομαι με μέρη και ανθρώπους. Γιατί κανείς σας δεν τολμά να παραδεχτεί τα συναισθήματά του; ΓΙΑΤΙ;;; Μα δεν μπορεί να μη νιώθετε τίποτα… Δεν μπορεί να μη σημαίνουν τίποτα για σας!!!Θέλω να κάνω μια μεγάλη γιορτή… Θα σας καλέσω όλους…αυτούς που πλήγωσα και όσους μου πήραν ό,τι είχα… Άνθρωποι που έμειναν για λίγο και έφυγαν έτσι ξαφνικά όπως ήρθαν…Θα σας καλέσω όλους στη γιορτή μου και θα σας δώσω ό,τι πολυτιμότερο έχω. Μήπως και φανείτε γενναιόδωροι και μου παραχωρήσετε λίγα κυβικά χώρου στις αναμνήσεις σας…Θέλω να σας κοιτάξω όλους στα μάτια και μετά να σας αγκαλιάσω σφιχτά έναν έναν. Κι ίσως έτσι καταλάβετε…ίσως έτσι με γνωρίσετε πραγματικά… Θέλω μια νύχτα ουσίας με τους ανθρώπους που μ’ έκαναν αυτό που είμαι. Κι ίσως καταφέρω να σημαδέψω κι εγώ λίγο τις ζωές τους… ίσως μετά να σημαίνω κι εγώ κάτι για σας…Θεέ μου!!! Η ανάσα μου κόβεται… Θέλω να κλάψω για ώρες. Τόσο δυνατά που οι λυγμοί μου να καλύψουν κάθε ήχο… Γιατί, γιατί πονάω τόσο;;; Και κυρίως, γιατί πονάω μόνη μου;;; «Είσαι απαίσια! άσχημη, χοντρή, ηλίθια…!», φωνάζω στον εαυτό μου. «Μα περισσότερο απ’ όλα, είσαι ασήμαντη…ασήμαντη για όλους»

Υ.Γ Το μόνο σίγουρο είναι οτι δεν περνάω την εφηβεία. Είμαι 23 ,έλεος.

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

ΧΑΜΟΓΕΛΟ...


Ένα χαμόγελο δεν στοιχίζει τίποτα και όμως είναι πολύτιμο.
Πλουτίζει εκείνον που το δέχεται χωρίς να φτωχαίνει εκείνον που το δίνει.
Δεν διαρκεί παρα μόνο μια στιγμή αλλά η ανάμνηση του είναι πολλές φορές αιώνια.
Κανένας δεν είναι τόσο πλούσιος για να μην το έχει ανάγκη και κανένας δεν είναι τόσο φτωχός για να μην το αξίζει.
Είναι ένα στήριγμα στις δύσκολες στιγμές της ζωής και ορατή ένδειξη φιλίας.
Ένα χαμόγελο αναπαύει τον κουρασμένο, δίνει θάρρος στον απογοητευμένο, παρηγορεί μέσα στη λύπη....αναπτερώνει την αισιοδοξία στη ζωή.
Είναι αντίδοτο σε κάθε θλίψη και η αρχή ενός έρωτα. Όμως δεν δανείζεται, δεν κλέβεται, δεν αγοράζεται γιατί είναι κάτι που δεν έχει αξία ....παρα μόνο τη στιγμή που δίνεται!!!


Χαμογελάστε λοιπόν....

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΧΕΡΤΑ 4-0

Μια είναι η ομαδάρα και φυσικά ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ!!!
Νίκησε με 4-0 τη Χέρτα και προκρίθηκε στους "32" του κυπέλλου uefa...
Βαρέθηκα να πανηγυρίζω goal χτες!!!!!!
ΘΑ ΤΟ ΦΩΝΑΖΩ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΛΕΩ... ΘΡΥΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕ ΟΛΕΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!
Επίσης στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι πρώτος στη βαθμολογία.... και πλησιάζει Μάης.
Και το Μάη πάντα είναι ωραία με την κούπα στο Περαία!!!!!!!!!!!!


Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Φρίκη!!!


Μία λέξη χαρακτηρίζει την κατάσταση στην Ελλάδα... ΠΑΝΙΚΟΣ!!!! Τι γίνεται? Έχει χαθεί ο έλεγχος. Αστυνομικοί σκοτώνουν όποιον βρεθεί στο δρόμο τους. Τον άδικο χαμό του 15χρονου πληρώνουν βέβαια και αθώοι άνθρωποι που βλέπουν τις περιουσίες τους να καίγονται...! Το μόνο που νιώθω είναι ΦΟΒΟΣ....
Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με τα πολιτικά, είμαι άσχετη....αλλά η κυβέρνηση που είναι? Τι κάνουν για να ηρεμήσουν την κατάσταση, να αποδώσουν δικαιοσύνη και να βάλλουν τα πράγματα σε τάξη? Αίσχος...! Αυτή είναι η κοινωνία που ονειρευόμαστε??? Φυσικά πάλι θα την πληρώσει η νεολαία, θα την πληρώσουμε όλοι εμείς που δεν ξέρουμε ,δεν μάθαμε να "πολεμάμε"!!!! ΣΕ ΤΙ ΚΟΣΜΟ ΖΟΥΜΕ???

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

ΜΑΓΙΚΟ ΓΛΥΚΟ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΜΟΥ!!!


Θα σας πω μια συνταγή
Για μια τούρτα μαγική.

Πρώτ’ ανακατεύεις καλά
Ένα κιλό γέλια τρανταχτά,

Ένα ποτήρι με τραγούδια,
Ένα με λόγια σαν λουλούδια,

Χάδια τρεις κουταλιές,
Λίγο ξύσμα ζεστές αγκαλιές,

Και σαπουνόφουσκες χρωματιστές,
Πασπαλίζεις με φιλιά,
Ψήνεις στο φούρνο σιγανά.

Ζάχαρη βάλε στου ονείρου την πύλη,
Απόλαυσέ την σαν θα ‘ρθουν οι φίλοι

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΜΑΖΙ!!!

Μια φωτογραφία σημαντική για εμένα. Οι γονείς μου πιασμένοι χέρι - χέρι....! Είναι 25 χρόνια παντρεμένοι. Νομίζω πως είναι απίστευτο δύο άνθρωποι να είναι τόσα χρόνια μαζί και να νιώθουν το ίδιο όπως τότε που πρωτογνωρίστηκαν. Ρωτάω τη μαμά μου << πως είναι να είσαι με κάποιον τόσα χρόνια μαζί?>> . Εκείνη μου απαντά , << είναι όμορφα..., έχει και δυσκολίες.... μη νομίζεις πως είναι όλα ρόδινα>>. Ύστερα τη ρωτώ << τι θα άλλαζες όσον αφορά το γάμο σου και εμάς?>> και εκείνη με ένα απίστευτο ύφος μου απαντά <<Τίποτα! Γιατί θα πρέπει να άλλαζα κάτι?>>. Αφού μου δίνει αυτή την απάντηση της λέω << πως είναι δυνατόν να μην θέλεις να αλλάξεις κάτι? είμαι 22 χρονών και θα ήθελα να αλλάξω πολλά πράγματα απο αυτά που έχω κάνει...και εσύ δεν θα άλλαζες τίποτα? ουαου....!>>. Η συζήτηση μας τελείωσε με την απίστευτη φράση της μαμά μου << Να παντευτείς αυτόν που θα αγαπάς και θα σε αγαπάει και όχι απο συμφέρον>> και της απαντώ <<κάτσε να βρεθεί κανένας να θέλει να με παντρευτεί και μετά το ξανα συζητάμε>>.

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Βρες χρόνο

Βρες χρόνο για δουλειά -αυτό είναι το τίμημα της επιτυχίας.
Βρες χρόνο για σκέψη -αυτό είναι η πηγή της δύναμης.
Βρες χρόνο για παιχνίδι -αυτό είναι το μυστικό της αιώνιας νιότης.
Βρες χρόνο για διάβασμα -αυτό είναι το θεμέλιο της γνώσης.
Βρες χρόνο να είσαι φιλικός -αυτό είναι ο δρόμος προς την ευτυχία.
Βρες χρόνο για όνειρα -αυτά θα τραβήξουν το όχημά σου ως τ' αστέρια.
Βρες χρόνο ν' αγαπάς και ν' αγαπιέσαι -αυτό είναι το προνόμιο των Θεών.
Βρες χρόνο να κοιτάς ολόγυρα σου -είναι πολύ σύντομη η μέρα για να 'σαι εγωιστής.
Βρες χρόνο να γελάς -αυτό είναι η μουσική της ψυχής.
Βρες χρόνο να είσαι παιδί -για να νοιώθεις αυθεντικά ανθρώπινος.
Τ όνειρο του παιδιού είναι η Ειρήνη.
Τ' όνειρο της μάνας είναι η Ειρήνη.
Τα λόγια της αγάπης κάτω από τα δέντρα είναι η Ειρήνη....
Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα κι ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει.

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

Μην αξιολογείς τη ζωή σου με βάση τα επιτεύγματα, ασήμαντα ή μνημειώδη, καθώς προχωράς..
Αντίθετα, ξύπνα και αναγνώρισε την αξία στο καθετί που συναντάς στο δρόμο σου.
Απόλαυσε τα λουλούδια, που υπάρχουν για να τα ευχαριστιέσαι εσύ. Ταίριαξε αρμονικά το ρυθμό σου με την ανατολή, τα μικρά παιδιά, το γέλιο, τη βροχή και τα πουλιά. Απορρόφησέ τα όλα... δεν υπάρχει δρόμος για την ευτυχία. Η ευτυχία είναι ο δρόμος!!!

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

Έρχονται Χριστούγεννα...


Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και είμαι ευτυχισμένη. Λατρεύω τα Χριστούγεννα. Μου αρέσουν τα λαμπάκια που αναβοσβήνουν πάνω στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, τα δώρα, ο άγιος Βασίλης(θα πιστεύω σε αυτόν όσα χρόνια και αν περάσουν...), οι απίστευτες μυρωδιές στο σπίτι από τη βασιλόπιτα, τα γλυκά, τα φρεσκοψημένα μπισκότα σε σχήμα χριστουγεννιάτικου δέντρου ή χιονάνθρωπου. Από παιδί που ήμουν τα Χριστούγεννα ήταν για μένα κάτι εξαιρετικό. Αν και μεγάλη πλέον μήπως να στείλω και εγώ γράμμα στον Άγιο Βασίλη?(χι χι!!). Αν του έστελνα θα έγραφα τα εξής:


Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη ήμουν καλό παιδί φέτος. Δεν έκανα άσχημα πράγματα και δεν στεναχώρησα πολύ τους γονείς μου. Για αυτό θα ήθελα να σου ζητήσω να μου φέρεις αν μπορείς...πίσω τον άνθρωπο που θέλω και μου λείπει πολύ. Ξέρω βέβαια πως εκείνος δεν με θέλει και δεν με σκέφτεται αλλά είναι το μόνο δώρο που θέλω. Δεν σου ζητώ τίποτα υλικό.... Αν μπορείς σε παρακαλώ να μου τον φέρεις. Δεν χρειάζεται να τον τυλίξεις σαν δώρο, ούτε να του βάλεις καμιά φανταχτερή κορδέλα(χα χα!!!)....εγώ θέλω μόνο αυτόν!!!! Σε φιλώ γλυκά Άγιε μου Βασίλη και ελπίζω να μη με απογοητεύσεις. Με αγάπη το κοντό, χοντρό, άσχημο, χαζό κοριτσάκι, Σάντυ!


Υ.Γ .... τελικά είμαι ότι να ναι!!!!

Έχω μερικές απορίες...

Από τι υλικό είναι φτιαγμένο το πελεκούδι και καίγεται συνέχεια;
-Σε ποια ακριβώς περιοχή του ουράνιου θόλου βρίσκεται το σφοντύλι;
- Τι σημαίνει επιτέλους Ζαβαρακατρανέμια;
- Η απαγόρευση του καπνίσματος σε χώρους εργασίας ισχύει και στις καπνοβιομηχανίες;
- Πως λύνει το πρόβλημα με τα οδοντικά σύμφωνα όποιος μιλάει έξω από τα δόντια;
- Μπορεί κάποιος να αποφασίσει οριστικά ότι είναι αναποφάσιστος;
- Θα είχε διαφορά αν αντί να τραβάει κανείς ένα ζόρι, το έσπρωχνε;
- Γιατί τα ντουλάπια στα αστυνομικά τμήματα έχουν κλειδαριές;
- Που πάνε όλες οι λέξεις όταν πατάω delete;
- Με ποια ακριβώς επιχειρήματα έπεισε ο Νώε τα ψάρια να αφήσουν το νερό και να μπουν στην κιβωτό;
- Αυτοί που αποφασίζουν να ακούσουν την καρδιά τους, τι οδηγίες παίρνουν ακριβώς εκτός από το τοκ-τοκ;
- Ποιός ήταν ο αντικειμενικός σκοπός αυτού του Αλέξη όταν κρυβόταν πίσω από τις λέξεις;
- Υπάρχει λογική απάντηση στην ερώτηση 'Γύρισες';
- Γιατί χρειάζονται πλύσιμο οι πετσέτες του ντους αφού όταν τις χρησιμοποιούμε είμαστε καθαροί;
- Αφού ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο γιατί υπάρχουν ακόμη πίθηκοι;
- Οι γοργόνες κάνουν απολέπιση;
- Τα ΑΤΜ γιορτάζουν της αναλήψεως;
- Γιατί τις λέμε ατομικές βόμβες αφού σκοτώνουν πολλούς;
- Γιατί λέγονται πολύ-θρόνες αφού κάθεται μόνο ένας;
- Τι γεύση έχουν τα λυσσακά;
- Τι μέγεθος πρέπει να αποκτήσει το σαγανάκι για να πάψει να αναφέρεται με υποκοριστικό;
- Σε τι τεστ επιδεξιότητας υποβάλλεται ο κώλος ώστε να αποκτήσει τελικά δικαίωμα στο μεταξωτό βρακί;
- Υπάρχει επιστημονική εξήγηση γιατί το παρδαλό κατσίκι έχει μεγαλύτερη αίσθηση του χιούμορ από τα υπόλοιπα μονόχρωμα;
- Το @ σε τι ακριβώς μοιάζει με το παπάκι;
- Δεν είναι σατανική σύμπτωση όποιος βρίσκεται στην τουαλέτα όταν χτυπάς να ονομάζεται 'άλλος';
- Πόσο περήφανος για το σώβρακό του είναι ο Σούπερμαν ώστε να το φοράει πάνω από το παντελόνι;
- Οι πορτοκαλιές που είναι αλλού και κάνουν πορτοκάλια, δεν έχουν κι αυτές κάποιον σπαστικό να τους υπενθυμίζει ότι το ίδιο ακριβώς κάνουν κι οι αντίστοιχες εδώ;
- Γιατί του διαόλου η μάνα δε δοκιμάζει να μείνει πιο κοντά;
- Η τσαπα-τσούλα, είναι αγρότισσα ελευθέρων ηθών;
- Τι χρησιμεύει η τρύπα στα ντόνατς;
- Αυτός που βρίσκεται παγιδευμένος ανάμεσα στο 'γκρεμό' και στο 'ρέμα', έφτασε εκεί κολυμπώντας ή σκαρφαλώνοντας;
- Γιατί επιμένουμε να χαιρετάμε πάντα αυτό τον Πλάτανο αφού μας έχει πάντα χεσμένους;
- Αυτό το 'διαφανές-περιτύλιγμα-με-τις-φουσκάλες-που-κάνουν-τσούκου-τσούκου-και-κάθονται-όλοι-και-τις-σπάνε-σαν-υπνωτισμένοι', ξέρει κανένας πως λέγεται με μία λέξη;
- Αφού λένε πως το κολύμπι κάνει καλό στη σιλουέτα πως εξηγούν τις φάλαινες;

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

Σήμερα...


Η διάθεση όχι και τόσο καλή. Έξω βρέχει, ο καιρός μελαγχολικός. Από το πρωί στο σπίτι έχω βάλει και παίζουν τα παλιά καλά λαϊκά τραγούδια. Άλλες φορές πάλι ακούω και τα σύγχρονα εμπορικά και κάπου-κάπου νησιώτικα. Πάντα ο χειμώνας με κάνει να αισθάνομαι αδύναμη αλλά και πιο τρυφερή και ευαίσθητη. Έχω ντυθεί ζεστά και κάθομαι στο γραφειάκι μου που βρίσκεται κοντά στο παράθυρο. Κοιτάζω έξω και σκέφτομαι(αν και είμαι ξανθιά!) πως θα ήθελα να είμαι κάπου αλλού. Αλλά πού? Την ισορροπία της σκέψης μου διαταράσσει ο ήχος του κινητού μου. Είναι η αγαπημένη φίλη Σίσσυ. Με ρωτάει<< Έχεις δουλειά?>> και εγώ της απαντώ <<Όχι>>. Μιλάμε για αρκετή ώρα λέγοντας πως περνάμε και τι θα θέλαμε να κάνουμε στη ζωή μας. Κλείνω το τηλέφωνο αφού της έχω στείλει πολλά φιλιά και λέγοντάς της...να προσέχει. Είμαι χαρούμενη και η διάθεσή μου έχει αλλάξει όψη!!!! Είναι σημαντικό να έχουμε τέτοιους ανθρώπους , φίλους. Ένα πράγμα θέλω να σου πω Σισσάκο μου. Σε αγαπάω πολύ. Είσαι όντως "μια κινούμενη θετική ενέργεια". Να περνάς καλά και να θυμάσαι κάτι που μου λες εσύ συνέχεια : "όλα γίνονται για κάποιο λόγο,τίποτα δεν γίνεται τυχαία". Σε φιλώ γλυκά.

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

ΕΠΙΛΟΓΗ

Από το σπίτι μέχρι τη δουλειά υπάρχουν μικρές γωνιές ευτυχίας. Ένα πουλί, ένας κήπος, το <<γειά σου>> ενός φίλου, το χαμόγελο ενός παιδιού, μια γάτα στη λιακάδα που ζητάει ένα χάδι. Αναγνώρισέ τα ή αγνοησέ τα. Η επιλογή είναι δική σου...

Απόλαυσε τη στιγμή

Με κάθε χρόνο ΄
που περνά στη ζωή μου
πείθομαι όλο και περισσότερο
ότι αυτό που πάει χαμένο στη ζωή
είναι η αγάπη που δεν προσφέραμε,
οι δυνάμεις που έμειναν σε αχρηστία,
η εγωιστική φρονιμάδα που
δε ρισκάρει τίποτα...

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

Θλίψη

Είμαι η θλίψη. Σαν τους επιληπτικούς που μετά την κρίση σπασμών,τους περισσεύουν ακόμα κάποιες άρρυθμες κινήσεις.Δεν έχω καύσιμο για ν' αντιδράσω απέναντι στην αδιαφορία σου.Τώρα απλώς πονώ, σιωπώ κι επεξεργάζομαι ότι έγινε μεταξύ μας, με σκοπό να εντοπίσω το σημείο ρήξης.Το σίγουρο είναι ότι δεν με θέλεις πια.Το βάσανο είναι ότι κάποτε με ήθελες .Πονάω από το πρωί μέχρι το βράδυ κι αντιστρόφως.Αφάνταστα μου λείπεις. Κι είναι μόνο δικό μου το πρόβλημα...

Εκείνο που ποτέ δε θα ειπωθεί

Έρχονται ώρες, που ξαφνικά σε πλημμυρίζει ολάκαιρο
η νοσταλγία του ανέκφραστου-σαν τη θολή,
αόριστη ανάμνηση απ΄ τη γεύση ενός καρπού,
που φαγες κάποτε, πριν χρόνια, σαν ήσουνα παιδί,
μια μέρα μακρινή, λιόλουστη-και θέλεις να τη θυμηθείς
κι όλο ξεφεύγει.
Τα μάτια σου γεμίζουν τότε από ‘να θάμπος
χαμένων παιδικών καιρών.
Ή ίσως κι από δάκρυα.
Γι αυτό, σας λέω, πιστεύετε πάντοτε
έναν άνθρωπο που κλαίει.
Είναι η στιγμή που σας απλώνει το χέρι του,
φιμωμένο και γιγάντιο,
Εκείνο που ποτέ δε θα ειπωθεί.

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

Επιθυμία

Στα μονοπάτια του ουρανού γιατί με σεργιανάς,
αφού το χέρι μου σφιχτά δεν ξέρεις να κρατήσεις.
Θα με γκρεμίσεις, το φοβάμαι, μη γελάς,
εγώ ζητώ απλά, πολύ απλά, να με αγαπήσεις.

Μη με ανεβάσεις στου Ολύμπου την κορυφή
αφού στον πρώτο κεραυνό του Δία θα με αφήσεις
θρόνοι θεών δεν είναι πόθοι μου κρυφοί
εγώ ζητώ απλά, μόνο απλά, να με αγαπήσεις.

Σε ξωτικά και μακρυνά νησιά να μη με πας,
με χάδια, ψεύτικα φιλιά μη με κοιμήσεις,
να μου χαρίσεις όλα τα άστρα μη ζητάς,
εγώ θέλω απλά, πολύ απλά να με αγαπήσεις.

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Οι στόχοι που θέτουμε και ο εαυτός μας

Είμαι ακμαία τώρα
Είμαι ευτυχισμένη τώρα
Είμαι υγιής τώρα
Είμαι στοργική τώρα
Είμαι αξιαγάπητη και αγαπημένη τώρα
Είμαι όμορφη τώρα
Είμαι χαρούμενη τώρα
Είμαι ήρεμη τώρα
Είμαι επιτυχημένη τώρα
Είμαι πλούσια τώρα
Είμαι φιλική τώρα

Αλλά είμαι ο εαυτός μου τώρα?
Θέτουμε στόχους σύμφωνα με τί? Με το να αισθανόμαστε "γεμάτοι" σαν άνθρωποι ή για να ικανοποιούμε τα "πρέπει" των άλλων?

Τίποτα απο τα παραπάνω δεν είμαι εγώ..... απλά είμαι μπερδεμένη τώρα!!!!!!!!

Γυναίκες και ποδόσφαιρο


Καθημερινά αναρωτιέμαι αν τελικά μια γυναίκα και το ποδόσφαιρο μπορούν να συμβαδίσουν. Αμφισβήτηση από παντού. Τι είναι αυτό που κάνει τους άντρες να πιστεύουν ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να παίξει "μπάλα"? Το ότι είναι όπως λένε αντρικό άθλημα? Το ότι δεν αντέχουν να πιστεύουν πως μια γυναίκα μπορεί να παίξει ή ακόμα και να δει ποδοσφαιρικό αγώνα και να έχει άποψη για μια φάση(αν ήταν ή όχι οφσάιτ...)? Θέλω πολύ να μάθω το λόγο της αντίδρασης....το λόγο της μη αποδοχής....το λόγο της απαξίωσης μιας γυναίκας που ασχολείται με αυτό το άθλημα. Το μόνο που έχω να πω είναι πως μια γυναίκα μπορεί να ασχολείται με τη "μπάλα",να βλέπει ποδόσφαιρο,να διαβάζει αθλητικές εφημερίδες,να έχει γνώση σε θέματα μεταγραφών,προπονητών,τακτικών και θέσεων των παικτών στο παιχνίδι,αλλά αυτό δεν την κάνει να μην είναι γυναίκα. Τελικά οι γυναίκες δεν πρέπει να ασχολούνται με το ποδόσφαιρο????

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

Απόλυτη θυσία

Η λίντα Μπίρτις ήταν μια εξαιρετική δασκάλα που όταν είχε ελεύθερο χρόνο της άρεσε να ασχολείται με τη ζωγραφική και να γράφει ποιήματα. Όταν ήταν 27 χρονών άρχισε να έχει φοβερούς πονοκεφάλους. Οι γιατροί διαπίστωσαν ότι είχε έναν τεράστιο εγκεφαλικό όγκο. Της είπαν ότι οι πιθανότητες να επιζήσει, αν κάνει εγχείρηση, ήταν της τάξης του 2%. Οπότε, αντί να την εγχειρήσουν αμέσως προτίμησαν να περιμένουν ένα εξάμηνο.
Η Λίντα ήξερε ότι έιχε πολλά πράγματα να εκφράσει μέσω της τέχνης. Στη διάρκεια αυτών των έξι μηνών ζωγράφιζε κι έγραφε με πυρετώδεις ρυθμούς. Όλα τα ποιήματα της,εκτός απο ένα, δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά. Όλα τα έργα της, εκτός απο ένα πίνακα, εκτέθηκαν και πουλήθηκαν σε μερικές απο τις πιο γνωστές γκαλερί. Στο τέλος του εξαμήνου υποβλήθηκε σε εγχείρηση. Το προηγούμενο βράδυ όμως είχε πάρει την απόφαση να δωρίσει τον εαυτό της-κυριολεκτικά,σωματικά. Έγραψε μια διαθήκη για την περίπτωση που θα πέθαινε. Με τη διαθήκη αυτή δώριζε όλα τα όργανα της σε όποιους μπορέι να τα χρειάζονταν. Δυστυχώς η Λίντα δεν επέζησε. Κατα συνέπεια, τα μάτια της στάλθηκαν σε μια ιατρική τράπεζα στη Βηθεσδά του Μέριλαντ και απο εκεί σε έναν αποδέκτη στη Νότια Καρολίνα. Ένας νεαρός 28 χρονών βρέθηκε απο το σκοτάδι στο φώς. Ο νεαρός αυτός αισθάνθηκε τόσο βαθιά ευγνωμοσύνη που έγραψε στην τράπεζα οργάνων και τους ευχαρίστησε που υπήρχαν. Ήταν το δέυτερο "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" που λάμβανε η συγκεκριμένη τράπεζα, έχοντας δώσει ήδη πάνω απο 30.000 όργανα. Επιπλέον ο νεαρός είπε ότι ήθελε να ευχαριστήσει τους γονείς του δότη. Θα πρέπει να ήταν υπέροχοι άνθρωποι για να έχουν αναθρέψει ένα παιδί πρόθυμο να χαρίσει τα μάτια του. Του έδωσαν το όνομα της οικογένειας Μπίρτις και αυτός πήγε να τους συναντήσει στο σπίτι τους. Έφτασε χωρίς να ειδοποιήσει κι απλώς χτύπησε το κουδούνι. Αφού είπε στη κυρία Μπίρτις ποιός ήταν, εκείνη τον έσφιξε στην αγκαλιά της. <<Νεαρέ αν δεν έχεις κανονίσει κάτι, ο μπαμπάς και εγώ θα θέλαμε πάρα πολύ να μείνεις μαζί μας το σαββατοκύριακο>>,του είπε. Έμεινε στο δωμάτιο της Λίντα. Καθώς κοίταζε γύρω του, είδε ότι εκείνη διάβαζε Πλάτωνα. Είχε διαβάσει και αυτός Πλάτωνα με τη μέθοδο Μπράιγ. Η Λίντα διάβαζε Χέγκελ. Είχε διαβάσει κι αυτός Χέγκελ, σε Μπράιγ. Το επόμενο πρωί, η κυρία Μπίρτις τον παρατηρούσε επίμονα. <<Ξέρεις>>, του είπε, <<κάπου σε έχω ξαναδεί, αλλά δεν ξέρω πού>>. Και ξαφνικά, κάποια "εσωτερική φωνή" της έδωσε το σύνθημα. Έτρεξε πάνω κι έφερε την τελευταία ζωγραφιά που είχε κάνει η Λίντα. Ήταν το ποτρέτο του ιδανικού για αυτή άντρα. Ο νεαρός ήταν ίδιος και απαράλλαχτος με το πρόσωπο στη ζωγραφιά. Ύστερα η μητέρα της Λίντα διάβασε το τελευταίο ποίημα που είχε γράψει η κόρη της στο νοσοκομείο. Έλεγε : Περαστικές μέσα στη νύχτα δυό καρδιές ερωτεύονται, ποτέ μη μπορώντας να δουν η μία την άλλη...

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

Μεγάλο όπλο η φιλοσοφία μας!


Η φιλοσοφία δεν αποκτάται από καμιά πηγή αλλά από τις εμπειρίες σου. Μια φιλοσοφία είναι άχρηστη αν δεν την κατέχεις και δεν την καλλιεργείς .Ο ποιητής Elbert Hubert έγραψε :‘’Αν σου πω μια ιδέα μπορεί στο τέλος να τη θυμάσαι ή όχι. Αλλά αν σε κάνω να σκεφτείς ό ίδιος μια ιδέα, θα έχω προσθέσει κάτι στην υπόστασή σου’’.

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

ΘΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ



ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ
ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΟΣΟ
ΕΥΚΟΛΑ ΞΕΧΝΑΣ
ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΕΙΧΑΜΕ
ΖΗΣΕΙ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΤΟ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΣ.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ
ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΗΝ
ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΣΟΥ ΑΥΤΗ
ΠΟΥ ΑΠΛΑ ΜΟΥ ΥΠΟΣΧΟΣΟΥΝ
ΜΑ ΔΕΝ ΗΣΟΥΝΑ ΕΚΕΙ.

ΘΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ
ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΣΩ ΑΛΛΙΩΣ
ΜΑ ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΞΕΧΑΣΩ
ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΥΡΙΣΜΟΣ.

ΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΦΥΛΑΚΗ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΑΝΤΕΞΩ
ΜΙΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΕΔΩ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΩ.

ΖΗΣΑΜΕ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ
ΜΑ ΕΣΥ ΔΕΝ ΤΑ ΘΥΜΑΣΑΙ
ΧΩΡΙΣ ΤΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΟΧΕΣ
ΗΡΕΜΟΣ ΘΑ ΚΟΙΜΑΣΑΙ.

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008

ΧΑΘΗΚΑ


ΠΙΣΤΕΨΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΟΥ ΥΠΟΣΧΟΣΟΥΝ
ΧΑΘΗΚΑ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ
ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΜΑΖΙ ΚΑΙ
ΟΛΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΚΑΝ ΟΤΑΝ ΜΟΥ
ΕΙΠΕΣ ΦΕΥΓΩ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ
ΜΕΙΝΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΤΩΡΑ ΓΙΑ
ΜΙΑ ΖΩΗ


ΧΑΘΗΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑ
ΠΩΣ ΕΓΩ ΔΕΝ ΖΟΥΣΑ
ΧΑΘΗΚΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑ ΠΟΥ
ΠΟΛΥ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΣΑ


ΜΟΝΗ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ
ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΣΥ ΑΦΑΝΤΟΣ ΞΑΝΑ
ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΕΣΑΙ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΟΥ

ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙΣ
ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΣΑΙ ΜΑΚΡΙΑ
ΑΚΟΥΜΕ ΤΙ ΦΩΝΑΖΩ ΓΙΑ
ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ


ΧΑΘΗΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑ
ΠΩΣ ΕΓΩ ΔΕΝ ΖΟΥΣΑ
ΧΑΘΗΚΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑ ΠΟΥ
ΠΟΛΥ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΣΑ

ΥΠΑΡΧΕΙΣ

ΠΑΝΤΟΥ ΛΟΓΙΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
ΠΟΥ ΑΙΩΡΟΥΝΤΑΙ
ΑΓΚΑΛΙΕΣ, ΦΙΛΙΑ
ΠΟΥ ΔΥΣΚΟΛΑ ΞΕΧΝΙΟΥΝΤΑΙ

ΟΛΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΤΕΛΕΙΑ
ΟΤΑΝ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ
ΜΑ ΟΤΑΝ Η ΜΑΓΕΙΑ ΧΑΝΕΤΑΙ
ΜΕΝΕΙ ΑΠΛΑ Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ


ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΣΕ ΟΤΙ ΕΓΩ ΚΟΙΤΩ
ΣΕ ΟΤΙ ΑΚΟΥΜΠΑΩ
ΚΑΙ ΣΕ ΟΤΙ ΕΓΩ ΣΚΕΦΤΩ

ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΣΕ ΟΤΙ ΟΝΕΙΡΕΥΤΩ
ΣΕ ΝΙΩΘΩ ΣΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ
ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΟΤΟ

ΚΟΛΑΣΗ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΣΟΥ
ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ
ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ
ΠΟΥ ΚΛΑΙΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΗΜΟ ΜΟΥ


Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΟΥ ΛΥΤΡΩΣΗ
ΘΑ ΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ
ΑΝ ΟΜΩΣ ΑΛΛΟΥ ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ
ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΟΥ

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

Σε χρειάζομαι


ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΩ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΙΛΑΣ
ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΣ ΤΙ ΝΙΩΘΕΙΣ
ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΜΕ ΑΓΑΠΑΣ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ
ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ
ΝΑ ΜΕ ΚΥΡΙΕΥΕΙΣ
ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΝΟΥ


ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ
ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΞΑΝΑ
ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ Η ΠΛΗΓΗ ΜΟΥ
ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΠΟΝΑ


ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ
ΣΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΟΥ ΝΑ ΜΠΩ
ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΑΠΟΔΕΙΞΩ
ΤΟ ΠΟΣΟ ΣΕ ΑΓΑΠΩ

ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΩ
ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΣΩ
ΣΤΟ ΠΛΑΙ ΣΟΥ ΝΑ ΒΡΕΘΩ


ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ
ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΞΑΝΑ
ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ Η ΠΛΗΓΗ ΜΟΥ
ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΠΟΝΑ

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

Ο άνθρωπος χρειάζεται ν ' αγαπήσει και ν ' αγαπηθεί!

Η στιγμή της γέννησης είναι ένας κόσμος "μοναξιάς", όπως είναι κι η στιγμή του θανάτου. Στο μεταξύ διάστημα αυτών των πιο σημαντικών στιγμών είναι μια μοναξιά δακρύων, στιγμές αγώνα για αλλαγή, στιγμές για απόφαση. Αυτές τις στιγμές ο άνθρωπος είναι μόνος απέναντι στον εαυτό του. Γιατί κανένας άλλος δεν μπορεί αληθινά να καταλάβει τα δάκρυά του, τους αγώνες του, ή το πλέγμα των κινήτρων που βρίσκονται πίσω από τις αποφάσεις του. Οι περισσότεροι άνθρωποι παραμένουν ουσιαστικά ξένοι, ακόμα και για αυτούς που τους αγαπούν.

ΜΙΑ ΖΩΗ ΔΙΧΩΣ ΝΟΗΜΑ


Μια ζωή δίχως νόημα αφού κανένας δεν σε καταλαβαίνει πραγματικά. Κανένας δεν νοιάζεται για αυτό που είσαι αληθινά. Παντού συμφέρον και ειρωνεία δίχως καμία αξιοπιστία. Φθηνά τα λόγια όμως κι πράξεις. Μα τι να κάνεις? Μπορείς να τα αλλάξεις? Πάντα γύρευα αγάπη, αλήθεια...μα αυτά τα έβρισκα μόνο στα παραμύθια. Στο δρόμο μόνη είμαι εγώ. Ψάχνω συνοδοιπόρο ή έστω οδηγό για να με πάει κάπου παραμυθένια,αυτά να ξεχάσω να μην τα έχω έννοια. Τι άλλο να γράψω για αυτή τη ζωή? Όλα είναι ψέμα και εμείς απλά ηθοποιοί. Τους ρόλους παίζουμε που μας καθορίζουν, χωρίς να αντιδράμε και μας υποβαθμίζουν. Στεναχώρια βγάζω και θλίψη πολύ μα είμαι απογοητευμένη με αυτή τη ζωή. Βαρέθηκα να είμαι στα "πρέπει" σωστή για αυτό θα αλλάξω όπως όλοι αυτοί. Μήπως να γίνουμε λίγο κακοί, για να επιβιώσουμε? Ή είναι ντροπή? Τέλος εύχομαι αγάπη ,υγεία μα και αν τα βρούμε θα είναι ειρωνεία. Όλα είναι δύσκολα και σιωπηλά και θα έρθει η ώρα που θα γίνουν σκοτεινά και όλοι θα γυρίσουμε μια μέρα ξανά στο πουθενά.