Domenica - Agnosti poli

Νιώθω βαθιά τη βρομιά στον αέρα, που κλέβει ανάσες νύχτα και μέρα. Άσχημα κτήρια από ψηλά με κοιτάνε, άψυχη πόλη, ποιος ξέρει πού πάμε. Μία βοή στον αέρα πλανάται, στην ίδια πόλη που ποτέ δεν κοιμάται... άλλοι γυρίζουν και άλλοι πάνε , σαν τα μυρμύγκια με προσπερνάνε..... και περιμένω να ρθεί ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ....σε μια θάλασσα στου αιγαίου τα μέρη.....!!!!!
Κομματάραααααααααααααααααααααααααααα