ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΜΑΖΙ!!!

Μια φωτογραφία σημαντική για εμένα. Οι γονείς μου πιασμένοι χέρι - χέρι....! Είναι 25 χρόνια παντρεμένοι. Νομίζω πως είναι απίστευτο δύο άνθρωποι να είναι τόσα χρόνια μαζί και να νιώθουν το ίδιο όπως τότε που πρωτογνωρίστηκαν. Ρωτάω τη μαμά μου << πως είναι να είσαι με κάποιον τόσα χρόνια μαζί?>> . Εκείνη μου απαντά , << είναι όμορφα..., έχει και δυσκολίες.... μη νομίζεις πως είναι όλα ρόδινα>>. Ύστερα τη ρωτώ << τι θα άλλαζες όσον αφορά το γάμο σου και εμάς?>> και εκείνη με ένα απίστευτο ύφος μου απαντά <<Τίποτα! Γιατί θα πρέπει να άλλαζα κάτι?>>. Αφού μου δίνει αυτή την απάντηση της λέω << πως είναι δυνατόν να μην θέλεις να αλλάξεις κάτι? είμαι 22 χρονών και θα ήθελα να αλλάξω πολλά πράγματα απο αυτά που έχω κάνει...και εσύ δεν θα άλλαζες τίποτα? ουαου....!>>. Η συζήτηση μας τελείωσε με την απίστευτη φράση της μαμά μου << Να παντευτείς αυτόν που θα αγαπάς και θα σε αγαπάει και όχι απο συμφέρον>> και της απαντώ <<κάτσε να βρεθεί κανένας να θέλει να με παντρευτεί και μετά το ξανα συζητάμε>>.

Βρες χρόνο

Βρες χρόνο για δουλειά -αυτό είναι το τίμημα της επιτυχίας.
Βρες χρόνο για σκέψη -αυτό είναι η πηγή της δύναμης.
Βρες χρόνο για παιχνίδι -αυτό είναι το μυστικό της αιώνιας νιότης.
Βρες χρόνο για διάβασμα -αυτό είναι το θεμέλιο της γνώσης.
Βρες χρόνο να είσαι φιλικός -αυτό είναι ο δρόμος προς την ευτυχία.
Βρες χρόνο για όνειρα -αυτά θα τραβήξουν το όχημά σου ως τ' αστέρια.
Βρες χρόνο ν' αγαπάς και ν' αγαπιέσαι -αυτό είναι το προνόμιο των Θεών.
Βρες χρόνο να κοιτάς ολόγυρα σου -είναι πολύ σύντομη η μέρα για να 'σαι εγωιστής.
Βρες χρόνο να γελάς -αυτό είναι η μουσική της ψυχής.
Βρες χρόνο να είσαι παιδί -για να νοιώθεις αυθεντικά ανθρώπινος.
Τ όνειρο του παιδιού είναι η Ειρήνη.
Τ' όνειρο της μάνας είναι η Ειρήνη.
Τα λόγια της αγάπης κάτω από τα δέντρα είναι η Ειρήνη....
Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα κι ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει.

Μην αξιολογείς τη ζωή σου με βάση τα επιτεύγματα, ασήμαντα ή μνημειώδη, καθώς προχωράς..
Αντίθετα, ξύπνα και αναγνώρισε την αξία στο καθετί που συναντάς στο δρόμο σου.
Απόλαυσε τα λουλούδια, που υπάρχουν για να τα ευχαριστιέσαι εσύ. Ταίριαξε αρμονικά το ρυθμό σου με την ανατολή, τα μικρά παιδιά, το γέλιο, τη βροχή και τα πουλιά. Απορρόφησέ τα όλα... δεν υπάρχει δρόμος για την ευτυχία. Η ευτυχία είναι ο δρόμος!!!

Έρχονται Χριστούγεννα...

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και είμαι ευτυχισμένη. Λατρεύω τα Χριστούγεννα. Μου αρέσουν τα λαμπάκια που αναβοσβήνουν πάνω στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, τα δώρα, ο άγιος Βασίλης(θα πιστεύω σε αυτόν όσα χρόνια και αν περάσουν...), οι απίστευτες μυρωδιές στο σπίτι από τη βασιλόπιτα, τα γλυκά, τα φρεσκοψημένα μπισκότα σε σχήμα χριστουγεννιάτικου δέντρου ή χιονάνθρωπου. Από παιδί που ήμουν τα Χριστούγεννα ήταν για μένα κάτι εξαιρετικό. Αν και μεγάλη πλέον μήπως να στείλω και εγώ γράμμα στον Άγιο Βασίλη?(χι χι!!). Αν του έστελνα θα έγραφα τα εξής:

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη ήμουν καλό παιδί φέτος. Δεν έκανα άσχημα πράγματα και δεν στεναχώρησα πολύ τους γονείς μου. Για αυτό θα ήθελα να σου ζητήσω να μου φέρεις αν μπορείς...πίσω τον άνθρωπο που θέλω και μου λείπει πολύ. Ξέρω βέβαια πως εκείνος δεν με θέλει και δεν με σκέφτεται αλλά είναι το μόνο δώρο που θέλω. Δεν σου ζητώ τίποτα υλικό.... Αν μπορείς σε παρακαλώ να μου τον φέρεις. Δεν χρειάζεται να τον τυλίξεις σαν δώρο, ούτε να του βάλεις καμιά φανταχτερή κορδέλα(χα χα!!!)....εγώ θέλω μόνο αυτόν!!!! Σε φιλώ γλυκά Άγιε μου Βασίλη και ελπίζω να μη με απογοητεύσεις. Με αγάπη το κοντό, χοντρό, άσχημο, χαζό κοριτσάκι, Σάντυ!

Υ.Γ .... τελικά είμαι ότι να ναι!!!!

Έχω μερικές απορίες...

Από τι υλικό είναι φτιαγμένο το πελεκούδι και καίγεται συνέχεια;
-Σε ποια ακριβώς περιοχή του ουράνιου θόλου βρίσκεται το σφοντύλι;
- Τι σημαίνει επιτέλους Ζαβαρακατρανέμια;
- Η απαγόρευση του καπνίσματος σε χώρους εργασίας ισχύει και στις καπνοβιομηχανίες;
- Πως λύνει το πρόβλημα με τα οδοντικά σύμφωνα όποιος μιλάει έξω από τα δόντια;
- Μπορεί κάποιος να αποφασίσει οριστικά ότι είναι αναποφάσιστος;
- Θα είχε διαφορά αν αντί να τραβάει κανείς ένα ζόρι, το έσπρωχνε;
- Γιατί τα ντουλάπια στα αστυνομικά τμήματα έχουν κλειδαριές;
- Που πάνε όλες οι λέξεις όταν πατάω delete;
- Με ποια ακριβώς επιχειρήματα έπεισε ο Νώε τα ψάρια να αφήσουν το νερό και να μπουν στην κιβωτό;
- Αυτοί που αποφασίζουν να ακούσουν την καρδιά τους, τι οδηγίες παίρνουν ακριβώς εκτός από το τοκ-τοκ;
- Ποιός ήταν ο αντικειμενικός σκοπός αυτού του Αλέξη όταν κρυβόταν πίσω από τις λέξεις;
- Υπάρχει λογική απάντηση στην ερώτηση 'Γύρισες';
- Γιατί χρειάζονται πλύσιμο οι πετσέτες του ντους αφού όταν τις χρησιμοποιούμε είμαστε καθαροί;
- Αφού ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο γιατί υπάρχουν ακόμη πίθηκοι;
- Οι γοργόνες κάνουν απολέπιση;
- Τα ΑΤΜ γιορτάζουν της αναλήψεως;
- Γιατί τις λέμε ατομικές βόμβες αφού σκοτώνουν πολλούς;
- Γιατί λέγονται πολύ-θρόνες αφού κάθεται μόνο ένας;
- Τι γεύση έχουν τα λυσσακά;
- Τι μέγεθος πρέπει να αποκτήσει το σαγανάκι για να πάψει να αναφέρεται με υποκοριστικό;
- Σε τι τεστ επιδεξιότητας υποβάλλεται ο κώλος ώστε να αποκτήσει τελικά δικαίωμα στο μεταξωτό βρακί;
- Υπάρχει επιστημονική εξήγηση γιατί το παρδαλό κατσίκι έχει μεγαλύτερη αίσθηση του χιούμορ από τα υπόλοιπα μονόχρωμα;
- Το @ σε τι ακριβώς μοιάζει με το παπάκι;
- Δεν είναι σατανική σύμπτωση όποιος βρίσκεται στην τουαλέτα όταν χτυπάς να ονομάζεται 'άλλος';
- Πόσο περήφανος για το σώβρακό του είναι ο Σούπερμαν ώστε να το φοράει πάνω από το παντελόνι;
- Οι πορτοκαλιές που είναι αλλού και κάνουν πορτοκάλια, δεν έχουν κι αυτές κάποιον σπαστικό να τους υπενθυμίζει ότι το ίδιο ακριβώς κάνουν κι οι αντίστοιχες εδώ;
- Γιατί του διαόλου η μάνα δε δοκιμάζει να μείνει πιο κοντά;
- Η τσαπα-τσούλα, είναι αγρότισσα ελευθέρων ηθών;
- Τι χρησιμεύει η τρύπα στα ντόνατς;
- Αυτός που βρίσκεται παγιδευμένος ανάμεσα στο 'γκρεμό' και στο 'ρέμα', έφτασε εκεί κολυμπώντας ή σκαρφαλώνοντας;
- Γιατί επιμένουμε να χαιρετάμε πάντα αυτό τον Πλάτανο αφού μας έχει πάντα χεσμένους;
- Αυτό το 'διαφανές-περιτύλιγμα-με-τις-φουσκάλες-που-κάνουν-τσούκου-τσούκου-και-κάθονται-όλοι-και-τις-σπάνε-σαν-υπνωτισμένοι', ξέρει κανένας πως λέγεται με μία λέξη;
- Αφού λένε πως το κολύμπι κάνει καλό στη σιλουέτα πως εξηγούν τις φάλαινες;

Σήμερα...

Η διάθεση όχι και τόσο καλή. Έξω βρέχει, ο καιρός μελαγχολικός. Από το πρωί στο σπίτι έχω βάλει και παίζουν τα παλιά καλά λαϊκά τραγούδια. Άλλες φορές πάλι ακούω και τα σύγχρονα εμπορικά και κάπου-κάπου νησιώτικα. Πάντα ο χειμώνας με κάνει να αισθάνομαι αδύναμη αλλά και πιο τρυφερή και ευαίσθητη. Έχω ντυθεί ζεστά και κάθομαι στο γραφειάκι μου που βρίσκεται κοντά στο παράθυρο. Κοιτάζω έξω και σκέφτομαι(αν και είμαι ξανθιά!) πως θα ήθελα να είμαι κάπου αλλού. Αλλά πού? Την ισορροπία της σκέψης μου διαταράσσει ο ήχος του κινητού μου. Είναι η αγαπημένη φίλη Σίσσυ. Με ρωτάει<< Έχεις δουλειά?>> και εγώ της απαντώ <<Όχι>>. Μιλάμε για αρκετή ώρα λέγοντας πως περνάμε και τι θα θέλαμε να κάνουμε στη ζωή μας. Κλείνω το τηλέφωνο αφού της έχω στείλει πολλά φιλιά και λέγοντάς της...να προσέχει. Είμαι χαρούμενη και η διάθεσή μου έχει αλλάξει όψη!!!! Είναι σημαντικό να έχουμε τέτοιους ανθρώπους , φίλους. Ένα πράγμα θέλω να σου πω Σισσάκο μου. Σε αγαπάω πολύ. Είσαι όντως "μια κινούμενη θετική ενέργεια". Να περνάς καλά και να θυμάσαι κάτι που μου λες εσύ συνέχεια : "όλα γίνονται για κάποιο λόγο,τίποτα δεν γίνεται τυχαία". Σε φιλώ γλυκά.

ΕΠΙΛΟΓΗ

Από το σπίτι μέχρι τη δουλειά υπάρχουν μικρές γωνιές ευτυχίας. Ένα πουλί, ένας κήπος, το <<γειά σου>> ενός φίλου, το χαμόγελο ενός παιδιού, μια γάτα στη λιακάδα που ζητάει ένα χάδι. Αναγνώρισέ τα ή αγνοησέ τα. Η επιλογή είναι δική σου...

Απόλαυσε τη στιγμή

Με κάθε χρόνο ΄

που περνά στη ζωή μου

πείθομαι όλο και περισσότερο

ότι αυτό που πάει χαμένο στη ζωή

είναι η αγάπη που δεν προσφέραμε,

οι δυνάμεις που έμειναν σε αχρηστία,

η εγωιστική φρονιμάδα που

δε ρισκάρει τίποτα...

Θλίψη

Είμαι η θλίψη. Σαν τους επιληπτικούς που μετά την κρίση σπασμών,τους περισσεύουν ακόμα κάποιες άρρυθμες κινήσεις.Δεν έχω καύσιμο για ν' αντιδράσω απέναντι στην αδιαφορία σου.Τώρα απλώς πονώ, σιωπώ κι επεξεργάζομαι ότι έγινε μεταξύ μας, με σκοπό να εντοπίσω το σημείο ρήξης.Το σίγουρο είναι ότι δεν με θέλεις πια.Το βάσανο είναι ότι κάποτε με ήθελες .Πονάω από το πρωί μέχρι το βράδυ κι αντιστρόφως.Αφάνταστα μου λείπεις. Κι είναι μόνο δικό μου το πρόβλημα...

Εκείνο που ποτέ δε θα ειπωθεί

Έρχονται ώρες, που ξαφνικά σε πλημμυρίζει ολάκαιρο
η νοσταλγία του ανέκφραστου-σαν τη θολή,
αόριστη ανάμνηση απ΄ τη γεύση ενός καρπού,
που φαγες κάποτε, πριν χρόνια, σαν ήσουνα παιδί,
μια μέρα μακρινή, λιόλουστη-και θέλεις να τη θυμηθείς
κι όλο ξεφεύγει.
Τα μάτια σου γεμίζουν τότε από ‘να θάμπος
χαμένων παιδικών καιρών.
Ή ίσως κι από δάκρυα.
Γι αυτό, σας λέω, πιστεύετε πάντοτε
έναν άνθρωπο που κλαίει.
Είναι η στιγμή που σας απλώνει το χέρι του,
φιμωμένο και γιγάντιο,
Εκείνο που ποτέ δε θα ειπωθεί.

Επιθυμία

Στα μονοπάτια του ουρανού γιατί με σεργιανάς,
αφού το χέρι μου σφιχτά δεν ξέρεις να κρατήσεις.
Θα με γκρεμίσεις, το φοβάμαι, μη γελάς,
εγώ ζητώ απλά, πολύ απλά, να με αγαπήσεις.

Μη με ανεβάσεις στου Ολύμπου την κορυφή
αφού στον πρώτο κεραυνό του Δία θα με αφήσεις
θρόνοι θεών δεν είναι πόθοι μου κρυφοί
εγώ ζητώ απλά, μόνο απλά, να με αγαπήσεις.

Σε ξωτικά και μακρυνά νησιά να μη με πας,
με χάδια, ψεύτικα φιλιά μη με κοιμήσεις,
να μου χαρίσεις όλα τα άστρα μη ζητάς,
εγώ θέλω απλά, πολύ απλά να με αγαπήσεις.

Οι στόχοι που θέτουμε και ο εαυτός μας

Είμαι ακμαία τώρα
Είμαι ευτυχισμένη τώρα
Είμαι υγιής τώρα
Είμαι στοργική τώρα
Είμαι αξιαγάπητη και αγαπημένη τώρα
Είμαι όμορφη τώρα
Είμαι χαρούμενη τώρα
Είμαι ήρεμη τώρα
Είμαι επιτυχημένη τώρα
Είμαι πλούσια τώρα
Είμαι φιλική τώρα

Αλλά είμαι ο εαυτός μου τώρα?
Θέτουμε στόχους σύμφωνα με τί? Με το να αισθανόμαστε "γεμάτοι" σαν άνθρωποι ή για να ικανοποιούμε τα "πρέπει" των άλλων?

Τίποτα απο τα παραπάνω δεν είμαι εγώ..... απλά είμαι μπερδεμένη τώρα!!!!!!!!

Γυναίκες και ποδόσφαιρο

Καθημερινά αναρωτιέμαι αν τελικά μια γυναίκα και το ποδόσφαιρο μπορούν να συμβαδίσουν. Αμφισβήτηση από παντού. Τι είναι αυτό που κάνει τους άντρες να πιστεύουν ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να παίξει "μπάλα"? Το ότι είναι όπως λένε αντρικό άθλημα? Το ότι δεν αντέχουν να πιστεύουν πως μια γυναίκα μπορεί να παίξει ή ακόμα και να δει ποδοσφαιρικό αγώνα και να έχει άποψη για μια φάση(αν ήταν ή όχι οφσάιτ...)? Θέλω πολύ να μάθω το λόγο της αντίδρασης....το λόγο της μη αποδοχής....το λόγο της απαξίωσης μιας γυναίκας που ασχολείται με αυτό το άθλημα. Το μόνο που έχω να πω είναι πως μια γυναίκα μπορεί να ασχολείται με τη "μπάλα",να βλέπει ποδόσφαιρο,να διαβάζει αθλητικές εφημερίδες,να έχει γνώση σε θέματα μεταγραφών,προπονητών,τακτικών και θέσεων των παικτών στο παιχνίδι,αλλά αυτό δεν την κάνει να μην είναι γυναίκα. Τελικά οι γυναίκες δεν πρέπει να ασχολούνται με το ποδόσφαιρο????

Απόλυτη θυσία

Η λίντα Μπίρτις ήταν μια εξαιρετική δασκάλα που όταν είχε ελεύθερο χρόνο της άρεσε να ασχολείται με τη ζωγραφική και να γράφει ποιήματα. Όταν ήταν 27 χρονών άρχισε να έχει φοβερούς πονοκεφάλους. Οι γιατροί διαπίστωσαν ότι είχε έναν τεράστιο εγκεφαλικό όγκο. Της είπαν ότι οι πιθανότητες να επιζήσει, αν κάνει εγχείρηση, ήταν της τάξης του 2%. Οπότε, αντί να την εγχειρήσουν αμέσως προτίμησαν να περιμένουν ένα εξάμηνο.
Η Λίντα ήξερε ότι έιχε πολλά πράγματα να εκφράσει μέσω της τέχνης. Στη διάρκεια αυτών των έξι μηνών ζωγράφιζε κι έγραφε με πυρετώδεις ρυθμούς. Όλα τα ποιήματα της,εκτός απο ένα, δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά. Όλα τα έργα της, εκτός απο ένα πίνακα, εκτέθηκαν και πουλήθηκαν σε μερικές απο τις πιο γνωστές γκαλερί. Στο τέλος του εξαμήνου υποβλήθηκε σε εγχείρηση. Το προηγούμενο βράδυ όμως είχε πάρει την απόφαση να δωρίσει τον εαυτό της-κυριολεκτικά,σωματικά. Έγραψε μια διαθήκη για την περίπτωση που θα πέθαινε. Με τη διαθήκη αυτή δώριζε όλα τα όργανα της σε όποιους μπορέι να τα χρειάζονταν. Δυστυχώς η Λίντα δεν επέζησε. Κατα συνέπεια, τα μάτια της στάλθηκαν σε μια ιατρική τράπεζα στη Βηθεσδά του Μέριλαντ και απο εκεί σε έναν αποδέκτη στη Νότια Καρολίνα. Ένας νεαρός 28 χρονών βρέθηκε απο το σκοτάδι στο φώς. Ο νεαρός αυτός αισθάνθηκε τόσο βαθιά ευγνωμοσύνη που έγραψε στην τράπεζα οργάνων και τους ευχαρίστησε που υπήρχαν. Ήταν το δέυτερο "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" που λάμβανε η συγκεκριμένη τράπεζα, έχοντας δώσει ήδη πάνω απο 30.000 όργανα. Επιπλέον ο νεαρός είπε ότι ήθελε να ευχαριστήσει τους γονείς του δότη. Θα πρέπει να ήταν υπέροχοι άνθρωποι για να έχουν αναθρέψει ένα παιδί πρόθυμο να χαρίσει τα μάτια του. Του έδωσαν το όνομα της οικογένειας Μπίρτις και αυτός πήγε να τους συναντήσει στο σπίτι τους. Έφτασε χωρίς να ειδοποιήσει κι απλώς χτύπησε το κουδούνι. Αφού είπε στη κυρία Μπίρτις ποιός ήταν, εκείνη τον έσφιξε στην αγκαλιά της. <<Νεαρέ αν δεν έχεις κανονίσει κάτι, ο μπαμπάς και εγώ θα θέλαμε πάρα πολύ να μείνεις μαζί μας το σαββατοκύριακο>>,του είπε. Έμεινε στο δωμάτιο της Λίντα. Καθώς κοίταζε γύρω του, είδε ότι εκείνη διάβαζε Πλάτωνα. Είχε διαβάσει και αυτός Πλάτωνα με τη μέθοδο Μπράιγ. Η Λίντα διάβαζε Χέγκελ. Είχε διαβάσει κι αυτός Χέγκελ, σε Μπράιγ. Το επόμενο πρωί, η κυρία Μπίρτις τον παρατηρούσε επίμονα. <<Ξέρεις>>, του είπε, <<κάπου σε έχω ξαναδεί, αλλά δεν ξέρω πού>>. Και ξαφνικά, κάποια "εσωτερική φωνή" της έδωσε το σύνθημα. Έτρεξε πάνω κι έφερε την τελευταία ζωγραφιά που είχε κάνει η Λίντα. Ήταν το ποτρέτο του ιδανικού για αυτή άντρα. Ο νεαρός ήταν ίδιος και απαράλλαχτος με το πρόσωπο στη ζωγραφιά. Ύστερα η μητέρα της Λίντα διάβασε το τελευταίο ποίημα που είχε γράψει η κόρη της στο νοσοκομείο. Έλεγε : Περαστικές μέσα στη νύχτα δυό καρδιές ερωτεύονται, ποτέ μη μπορώντας να δουν η μία την άλλη...

Μεγάλο όπλο η φιλοσοφία μας!

Η φιλοσοφία δεν αποκτάται από καμιά πηγή αλλά από τις εμπειρίες σου. Μια φιλοσοφία είναι άχρηστη αν δεν την κατέχεις και δεν την καλλιεργείς .Ο ποιητής Elbert Hubert έγραψε :‘’Αν σου πω μια ιδέα μπορεί στο τέλος να τη θυμάσαι ή όχι. Αλλά αν σε κάνω να σκεφτείς ό ίδιος μια ιδέα, θα έχω προσθέσει κάτι στην υπόστασή σου’’.

ΘΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ
ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΟΣΟ
ΕΥΚΟΛΑ ΞΕΧΝΑΣ
ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΕΙΧΑΜΕ
ΖΗΣΕΙ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΤΟ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΣ.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ
ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΗΝ
ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΣΟΥ ΑΥΤΗ
ΠΟΥ ΑΠΛΑ ΜΟΥ ΥΠΟΣΧΟΣΟΥΝ
ΜΑ ΔΕΝ ΗΣΟΥΝΑ ΕΚΕΙ.

ΘΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ
ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΣΩ ΑΛΛΙΩΣ
ΜΑ ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΞΕΧΑΣΩ
ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΥΡΙΣΜΟΣ.

ΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΦΥΛΑΚΗ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΑΝΤΕΞΩ
ΜΙΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΕΔΩ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΩ.

ΖΗΣΑΜΕ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ
ΜΑ ΕΣΥ ΔΕΝ ΤΑ ΘΥΜΑΣΑΙ
ΧΩΡΙΣ ΤΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΟΧΕΣ
ΗΡΕΜΟΣ ΘΑ ΚΟΙΜΑΣΑΙ.

ΧΑΘΗΚΑ

ΠΙΣΤΕΨΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΟΥ ΥΠΟΣΧΟΣΟΥΝ
ΧΑΘΗΚΑ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ
ΠΟΥ ΚΑΝΑΜΕ ΜΑΖΙ ΚΑΙ
ΟΛΑ ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΚΑΝ ΟΤΑΝ ΜΟΥ
ΕΙΠΕΣ ΦΕΥΓΩ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ
ΜΕΙΝΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΤΩΡΑ ΓΙΑ
ΜΙΑ ΖΩΗ


ΧΑΘΗΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑ
ΠΩΣ ΕΓΩ ΔΕΝ ΖΟΥΣΑ
ΧΑΘΗΚΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑ ΠΟΥ
ΠΟΛΥ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΣΑ


ΜΟΝΗ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ
ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΣΥ ΑΦΑΝΤΟΣ ΞΑΝΑ
ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΕΣΑΙ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΟΥ

ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕΙΣ
ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΣΑΙ ΜΑΚΡΙΑ
ΑΚΟΥΜΕ ΤΙ ΦΩΝΑΖΩ ΓΙΑ
ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ


ΧΑΘΗΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑ
ΠΩΣ ΕΓΩ ΔΕΝ ΖΟΥΣΑ
ΧΑΘΗΚΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑ ΠΟΥ
ΠΟΛΥ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΣΑ

ΥΠΑΡΧΕΙΣ

ΠΑΝΤΟΥ ΛΟΓΙΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
ΠΟΥ ΑΙΩΡΟΥΝΤΑΙ
ΑΓΚΑΛΙΕΣ, ΦΙΛΙΑ
ΠΟΥ ΔΥΣΚΟΛΑ ΞΕΧΝΙΟΥΝΤΑΙ

ΟΛΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΤΕΛΕΙΑ
ΟΤΑΝ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ
ΜΑ ΟΤΑΝ Η ΜΑΓΕΙΑ ΧΑΝΕΤΑΙ
ΜΕΝΕΙ ΑΠΛΑ Η ΣΚΙΑ ΜΟΥ


ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΣΕ ΟΤΙ ΕΓΩ ΚΟΙΤΩ
ΣΕ ΟΤΙ ΑΚΟΥΜΠΑΩ
ΚΑΙ ΣΕ ΟΤΙ ΕΓΩ ΣΚΕΦΤΩ

ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΣΕ ΟΤΙ ΟΝΕΙΡΕΥΤΩ
ΣΕ ΝΙΩΘΩ ΣΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ
ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΟΤΟ

ΚΟΛΑΣΗ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΣΟΥ
ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ
ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ
ΠΟΥ ΚΛΑΙΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΗΜΟ ΜΟΥ


Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΟΥ ΛΥΤΡΩΣΗ
ΘΑ ΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ
ΑΝ ΟΜΩΣ ΑΛΛΟΥ ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ
ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΟΥ

Σε χρειάζομαι

ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΩ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΙΛΑΣ
ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΣ ΤΙ ΝΙΩΘΕΙΣ
ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΜΕ ΑΓΑΠΑΣ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ
ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ
ΝΑ ΜΕ ΚΥΡΙΕΥΕΙΣ
ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΝΟΥ


ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ
ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΞΑΝΑ
ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ Η ΠΛΗΓΗ ΜΟΥ
ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΠΟΝΑ


ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ
ΣΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΟΥ ΝΑ ΜΠΩ
ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΑΠΟΔΕΙΞΩ
ΤΟ ΠΟΣΟ ΣΕ ΑΓΑΠΩ

ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΩ
ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΣΩ
ΣΤΟ ΠΛΑΙ ΣΟΥ ΝΑ ΒΡΕΘΩ


ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ
ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΞΑΝΑ
ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ Η ΠΛΗΓΗ ΜΟΥ
ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΠΟΝΑ

Ο άνθρωπος χρειάζεται ν ' αγαπήσει και ν ' αγαπηθεί!

Η στιγμή της γέννησης είναι ένας κόσμος "μοναξιάς", όπως είναι κι η στιγμή του θανάτου. Στο μεταξύ διάστημα αυτών των πιο σημαντικών στιγμών είναι μια μοναξιά δακρύων, στιγμές αγώνα για αλλαγή, στιγμές για απόφαση. Αυτές τις στιγμές ο άνθρωπος είναι μόνος απέναντι στον εαυτό του. Γιατί κανένας άλλος δεν μπορεί αληθινά να καταλάβει τα δάκρυά του, τους αγώνες του, ή το πλέγμα των κινήτρων που βρίσκονται πίσω από τις αποφάσεις του. Οι περισσότεροι άνθρωποι παραμένουν ουσιαστικά ξένοι, ακόμα και για αυτούς που τους αγαπούν.

ΜΙΑ ΖΩΗ ΔΙΧΩΣ ΝΟΗΜΑ

Μια ζωή δίχως νόημα αφού κανένας δεν σε καταλαβαίνει πραγματικά. Κανένας δεν νοιάζεται για αυτό που είσαι αληθινά. Παντού συμφέρον και ειρωνεία δίχως καμία αξιοπιστία. Φθηνά τα λόγια όμως κι πράξεις. Μα τι να κάνεις? Μπορείς να τα αλλάξεις? Πάντα γύρευα αγάπη, αλήθεια...μα αυτά τα έβρισκα μόνο στα παραμύθια. Στο δρόμο μόνη είμαι εγώ. Ψάχνω συνοδοιπόρο ή έστω οδηγό για να με πάει κάπου παραμυθένια,αυτά να ξεχάσω να μην τα έχω έννοια. Τι άλλο να γράψω για αυτή τη ζωή? Όλα είναι ψέμα και εμείς απλά ηθοποιοί. Τους ρόλους παίζουμε που μας καθορίζουν, χωρίς να αντιδράμε και μας υποβαθμίζουν. Στεναχώρια βγάζω και θλίψη πολύ μα είμαι απογοητευμένη με αυτή τη ζωή. Βαρέθηκα να είμαι στα "πρέπει" σωστή για αυτό θα αλλάξω όπως όλοι αυτοί. Μήπως να γίνουμε λίγο κακοί, για να επιβιώσουμε? Ή είναι ντροπή? Τέλος εύχομαι αγάπη ,υγεία μα και αν τα βρούμε θα είναι ειρωνεία. Όλα είναι δύσκολα και σιωπηλά και θα έρθει η ώρα που θα γίνουν σκοτεινά και όλοι θα γυρίσουμε μια μέρα ξανά στο πουθενά.