Ο άνθρωπος χρειάζεται ν ' αγαπήσει και ν ' αγαπηθεί!

Η στιγμή της γέννησης είναι ένας κόσμος "μοναξιάς", όπως είναι κι η στιγμή του θανάτου. Στο μεταξύ διάστημα αυτών των πιο σημαντικών στιγμών είναι μια μοναξιά δακρύων, στιγμές αγώνα για αλλαγή, στιγμές για απόφαση. Αυτές τις στιγμές ο άνθρωπος είναι μόνος απέναντι στον εαυτό του. Γιατί κανένας άλλος δεν μπορεί αληθινά να καταλάβει τα δάκρυά του, τους αγώνες του, ή το πλέγμα των κινήτρων που βρίσκονται πίσω από τις αποφάσεις του. Οι περισσότεροι άνθρωποι παραμένουν ουσιαστικά ξένοι, ακόμα και για αυτούς που τους αγαπούν.