Απόλυτη θυσία

Η λίντα Μπίρτις ήταν μια εξαιρετική δασκάλα που όταν είχε ελεύθερο χρόνο της άρεσε να ασχολείται με τη ζωγραφική και να γράφει ποιήματα. Όταν ήταν 27 χρονών άρχισε να έχει φοβερούς πονοκεφάλους. Οι γιατροί διαπίστωσαν ότι είχε έναν τεράστιο εγκεφαλικό όγκο. Της είπαν ότι οι πιθανότητες να επιζήσει, αν κάνει εγχείρηση, ήταν της τάξης του 2%. Οπότε, αντί να την εγχειρήσουν αμέσως προτίμησαν να περιμένουν ένα εξάμηνο.
Η Λίντα ήξερε ότι έιχε πολλά πράγματα να εκφράσει μέσω της τέχνης. Στη διάρκεια αυτών των έξι μηνών ζωγράφιζε κι έγραφε με πυρετώδεις ρυθμούς. Όλα τα ποιήματα της,εκτός απο ένα, δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά. Όλα τα έργα της, εκτός απο ένα πίνακα, εκτέθηκαν και πουλήθηκαν σε μερικές απο τις πιο γνωστές γκαλερί. Στο τέλος του εξαμήνου υποβλήθηκε σε εγχείρηση. Το προηγούμενο βράδυ όμως είχε πάρει την απόφαση να δωρίσει τον εαυτό της-κυριολεκτικά,σωματικά. Έγραψε μια διαθήκη για την περίπτωση που θα πέθαινε. Με τη διαθήκη αυτή δώριζε όλα τα όργανα της σε όποιους μπορέι να τα χρειάζονταν. Δυστυχώς η Λίντα δεν επέζησε. Κατα συνέπεια, τα μάτια της στάλθηκαν σε μια ιατρική τράπεζα στη Βηθεσδά του Μέριλαντ και απο εκεί σε έναν αποδέκτη στη Νότια Καρολίνα. Ένας νεαρός 28 χρονών βρέθηκε απο το σκοτάδι στο φώς. Ο νεαρός αυτός αισθάνθηκε τόσο βαθιά ευγνωμοσύνη που έγραψε στην τράπεζα οργάνων και τους ευχαρίστησε που υπήρχαν. Ήταν το δέυτερο "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" που λάμβανε η συγκεκριμένη τράπεζα, έχοντας δώσει ήδη πάνω απο 30.000 όργανα. Επιπλέον ο νεαρός είπε ότι ήθελε να ευχαριστήσει τους γονείς του δότη. Θα πρέπει να ήταν υπέροχοι άνθρωποι για να έχουν αναθρέψει ένα παιδί πρόθυμο να χαρίσει τα μάτια του. Του έδωσαν το όνομα της οικογένειας Μπίρτις και αυτός πήγε να τους συναντήσει στο σπίτι τους. Έφτασε χωρίς να ειδοποιήσει κι απλώς χτύπησε το κουδούνι. Αφού είπε στη κυρία Μπίρτις ποιός ήταν, εκείνη τον έσφιξε στην αγκαλιά της. <<Νεαρέ αν δεν έχεις κανονίσει κάτι, ο μπαμπάς και εγώ θα θέλαμε πάρα πολύ να μείνεις μαζί μας το σαββατοκύριακο>>,του είπε. Έμεινε στο δωμάτιο της Λίντα. Καθώς κοίταζε γύρω του, είδε ότι εκείνη διάβαζε Πλάτωνα. Είχε διαβάσει και αυτός Πλάτωνα με τη μέθοδο Μπράιγ. Η Λίντα διάβαζε Χέγκελ. Είχε διαβάσει κι αυτός Χέγκελ, σε Μπράιγ. Το επόμενο πρωί, η κυρία Μπίρτις τον παρατηρούσε επίμονα. <<Ξέρεις>>, του είπε, <<κάπου σε έχω ξαναδεί, αλλά δεν ξέρω πού>>. Και ξαφνικά, κάποια "εσωτερική φωνή" της έδωσε το σύνθημα. Έτρεξε πάνω κι έφερε την τελευταία ζωγραφιά που είχε κάνει η Λίντα. Ήταν το ποτρέτο του ιδανικού για αυτή άντρα. Ο νεαρός ήταν ίδιος και απαράλλαχτος με το πρόσωπο στη ζωγραφιά. Ύστερα η μητέρα της Λίντα διάβασε το τελευταίο ποίημα που είχε γράψει η κόρη της στο νοσοκομείο. Έλεγε : Περαστικές μέσα στη νύχτα δυό καρδιές ερωτεύονται, ποτέ μη μπορώντας να δουν η μία την άλλη...